25 juni LIONS BUSAN

Beste lezers, deze morgen terug geprobeerd om te gaan zwemmen maar het was me te druk ( zie foto ) plus groot beest in het water.
Tijd voor de tweede dag op de conventie. Het is al een pak minder druk.
We hoeven dus niet meer te vechten voor een blok stoelen voor onze Belgische delegatie.
We worden vergast op een optreden van artiesten die electronische viool , cello en dwarsfluit spelen. Dr Wing Kun Tam gongt de dag op gang met een forse mep op de LION Gong.
De gastspreker dit jaar is Dr Margaret Chang , directeur-generaal van de WHO , de Wereld Gezondheids Organisatie . Na een gesmaakte speech doet Dr Chang is uitzonderlijks. Ze trekt een gele Lions Vest aan en begint te rappen op een aanstekelijke beat. Ik zie het Prins Filip van België nog niet doen tijdens één van zijn missies.
Nadien worden er een aantal awards uitgereikt voor mensen die uitzonderlijke diensten geleverd hebben aan de gemeenschap.
Op het einde van de voormiddag mogen alle kandidaten voor de nieuwe raad van bestuur zich voorstellen gedurende twee minuten aan de voltallige zaal. Nog even een snelle peptalk om ons kiesgedrag van morgen te beïnvloeden. Persoonlijk vind ik de speech van de Roemeense kandidaat origineel en overtuigend. De Colombiaanse kandidaat heeft het lastig om een tekst af te lezen die soms klinkt als Engels. De Pakistaanse kandidaat heeft er een priemende blik op staan die ons bijna opvreet, bovendien doen zijn luide stem, zwaaiende hoofdbewegingen en scanderende slogans mij heel sterk denken aan iemand met een zwarte bles en dito snorretje. Als dat morgen maar goed komt.
Een aantal mensen,waaronder ikzelf, hadden ons ingeschreven voor een zeiltocht op zee met een catamaran maar de kapitein vond het niet raadzaam om met de sterke wind van dat moment uit te varen. Mijn belofte om allemaal netjes aan één kant te blijven zitten als tegengewicht ( 11 x 75 kg = 825 kg ) heeft niet mogen baten. Dan maar plan B : een bezoek aan de Busan toren. Gebouwd in 1973 en 117 meter hoog. Biedt een mooi uitzicht over de stad.( zie foto's )
Nadien kuieren door de straatjes waar authentieke kopies van alle wereldberoemde merken verkocht worden : Louis Fuiton, Abecrombie, Bulchari, Guci, Kalvin Clein, en dies meer.
We eten iets van de talrijke kraampjes op straat. Nu begrijp ik waarom de reisorganisatie er zo sterk op aandrong dat iedereen een repatriëringsverzekering moest nemen. Het is best lekker: soort deegpannekoek met groenten, iets lang rond wit in een pikante tomaten saus en een soort beignet met vulling van nootjes en caramel.
Terug naar huis met de bus, omkleden om naar de receptie te gaan van : " The British Isles & Ireland " in het Paradise Hotel. We hebben een uitnodiging voor 2 personen maar we zijn met 4 . Ondertussen hebben we een opleiding " party crashen " gekregen van een paar gerodeerde conventiegangers en met een blik van " gij gaat mij hier toch niet tegen houden zeker ? " glippen we met 4 de receptie binnen.
Daar waar de Belgische receptie voorzien was van gratis drank ( 2 x ) en een fijn buffet , loopt het bij de Britten iets anders: drank zelf betalen en een nagerechten buffet. We zoeken een tafel uit die zich op een strategische plaats bevindt van één van de twee buffetten. Na de speeches en bewieroking van het oude en nieuwe bestuur mag er aangeschoven worden. Al gauw is het gebak verdwenen ( te delen met 476 andere mensen ) en blijven we wezenloos staren naar ons mini glas bier/wijn/cola.
Blijkbaar is het Britse Gemenebest ook ten prooi gevallen aan de crisis.
Bij het naar buiten gaan, kom ik Dr. Wing KunTam, onze president, tegen die mij herkent van op de Belgische receptie en spontaan naar mij toekomt om mij de hand te schudden. Ofwel heeft die man een fenomenaal geheugen ofwel was ik hem nog geld schuldig??? In elk geval is het een zeer toegankelijk en bescheiden man.
Te voet naar het hotel langs het strand, effe de bar binnen voor een greep borrelnootjes ( van één stukje taart kan je niet recht blijven ).
Morgenvroeg verkiezingen.....

TBC